No Smoking

Sigara içtiğim dönemlerde karşıydım sigara yasağına. Tamam otobüslerde felan içilmesin kabul, sigara içmeyen insanları rahatsız etmemeye de kabul ama benim “yemektan sonra sigara içme” hakkım ne olacak ? Yani nasıl sigara içmeyen adamın sigarasız yerde yemek yeme ve eğlenme hakkı varsa benim de sigaralı yerde yemek yeme ve eğlenme hakkım olmalı. Bu yüzden karşıydım. Özgürlüğüme yapılmış bir müdahale gibi hissediyordum...

Ama şimdi sigarayı bırakmış biri olarak sonuna kadar destekliyorum yasağı, umarım uygulamayı başarabilirler. Barlarda, restoranlarda, cafelerde felan içilmesin, tiryakiler beter olsunlar.. He-He...

Ha sigarayı nasıl bıraktın diye soracak olursanız, Alan Carr diye bir adamın “Easy way to stop smoking” – “Sigarayı bırakmanın kolay yolu” adlı kitabının ciddi faydası oldu diyebilirim, tavsiye de ederim. Kitabı da sigarayı bırakmayı da... Tabi önce bırakmayı istemek lazım, kafada bu kararı aldıktan sonra kitap sadece yöntem olarak yardımcı oluyor...

Sigara bırakmanın püf noktasını da açıklıyim; ki bu aynı zamanda bahsettiğim kitabın da ana fikri, “sigara isteğine karşı direnmek” değil “sigarasız yaşamın güzelliğinin farkındalığını” odaklanmak... Daha düz bir şekilde söylemek gerekirse sigarayı bıraktıktan sonra “hayır içmemeliyim, dayanmalıyım, içmiycem yapabilirim” diye eziyet çekerek değil (ki bu şekilde eninde sonunda içersiniz ve içene kadar da sinirli olursunuz) “oh be içmiyorum artık, ne güzel elim kolum kokmuyor, bağımlı değilim, artık içmek zorunda değilim, kurtuldum” diye düşünerek bırakmak lazım. Bu şekilde sinir stres de olmuyor.

Ayrıca, sigarasız toplum için yapılan bu icraata bile “içki tüketimini azaltmak için yapıldı” diyerek siyasi boyut kazandırmak isteyenlere de ayrıca tebriklerimi yolluyorum, onlar sigara içmeye devam etsinler.. Zorla İran yapacklar memleketi... (nası fotoya bağladım konuyu ama...)